ایـن همـه دل تنـگی بـرای ِ تـو نیسـت !
بـرای ِ جـای ِ خـالی ِ " دوسـ تـ ت دارم " اسـت ؛ در كلـمات ِ مـن !
بـرای ِ " دل نگـرانم " ... بـرای ِ " دل تنـگم " ...
بـرای ِ اشتیـاق دویـدن به سمـت ِ در ...
بـرای ِ " منتظـرت بـودم " ... !
دلتنگی های آدمی را ، باد ترانه ای می خواند
رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده می گیرد
و هر دانه ی برفی به اشکی ناریخته می ماند
سکوت سرشار از سخنان ناگفته است
از حرکات ناکرده
اعتراف به عشق های نهان
و شگفتی های بر زبان نیامده
در این سکوت حقیقت ما نهفته است